zaterdag 8 januari 2011

Beste medicijn...

Vannacht heeft Kyara rustig geslapen. Het beste medicijn was dat Papa de hele nacht bij haar is gebleven.
Gepost door op

14 opmerkingen:

Els zei
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
8 januari 2011 om 12:03
Els zei

Hoi Kyara,

Ik had problemen met schrijven vandaar dat ik hem opnieuw doe.
Maar onzettend goed dat je een rustige nacht hebt gehad met Ben erbij. Werken de medicijnen goed? Word de saturatie hoger. Gaat het ook goed met de bloedwaardes en bloedsuikers? Ik was zo geschrokken toen Birgitte in een eerder bericht aangaf dat je kalium te hoog was is dat nu beter?

Ik hoop dat je je toekomstplannen waar kunt maken. Veel succes en sterkte!

8 januari 2011 om 12:10
Shirani zei

Lieve Kanjer,

Nu hopen dat de aanwezigheid van je moeder, Kaj en Kylian de werking van dit super medicijn (aka je lieve papa) gaat versterken.

Blijf doorgaan lieve schat, doe het rustig aan en laat je lichaam het werk doen.

Het beste medicijn is nu in 4-voud aanwezig :)

Daarnaast natuurlijk ontzettend veel lieve knuffels,kusjes en heel veel liefs van mijn kant....

Dikke kus lieve schat.

-xx- Shirani

8 januari 2011 om 12:43
lielie zei

Door dromen over alle mooie dingen die je nog gaat doen, samen met je lieve familie aan je zij gaat dat helemaal lukken!! Ben ik van overtuigd!!!!!!!

zet hem op lieve dame!

Liefs Annelie

8 januari 2011 om 13:10
frans en jacqueline zei

Hallo Kyara,

Hopelijk gaan de medicijnen aanslaan en komen er eindelijk wat meer vooruitzichten op vooruitgang.
Knap Kyara, hoe je dit allemaal ondergaat en doelen voor jezelf maakt, maar niet die doelen te hoog leggen! Iedere keer een klein stapje dan kom je er ook.

Veel succes en sterkte, we denken veel aan jullie allemaal.

8 januari 2011 om 13:15
marion zei

hoi lieve meid

wat voor een lieve papa heb jij toch.
heel lief dat hij de hele nacht bij je gebleven is.
vanmorgen heb ik een kaarsje voor je aan gestoken in de kerk.
ik hoop dat het nu al een beetje beter met je gaat.

dikke kus en knuffel


heel veel liefst sjef marion en kids

8 januari 2011 om 13:41
marion zei

hoi lieve meid

wat voor een lieve papa heb jij toch.
heel lief dat hij de hele nacht bij je gebleven is.
vanmorgen heb ik een kaarsje voor je aan gestoken in de kerk.
ik hoop dat het nu al een beetje beter met je gaat.

dikke kus en knuffel


heel veel liefst sjef marion en kids

8 januari 2011 om 13:41
jetkempen zei

Zal duimen dat de medicatie nu echt aanslaat.
Kyara en fam. jullie zijn kanjers

Jet

8 januari 2011 om 14:54
mieke zei

Hey superwomen en superpapa
geweldig dat je een rustige nacht hebt gehad dit is de beste medicijn goed uitrusten en een superteam van familie bij je
gr mieke en de rest

8 januari 2011 om 16:53
Berna zei

Lieve familie,
Ik kwam af en toe al een kijkje nemen op de site van Kyara, nadat zij met haar verhaal in de Margriet stond waar ook mijn vriendin Irene haar verhaal deed. En nu zie ik dat ook Kyara is getransplanteerd maar dat het herstel heel zwaar is. Het is voor de meeste bijna niet voor te stellen dat ademen zo moeilijk kan zijn, we zijn het allemaal zo gewend dat het gewoon gaat. En als je dan leest wat voor opgave het is voor Kyara, dan word ik daar toch heel stil van..... Wat een gevecht maar wat een kracht! Heel veel respect voor zoveel doorzettingsvermogen! Ook mijn vriendin Irene is in december getransplanteerd na 3 jaar op de wachtlijst voor een donorhart. Ook bij haar gaat het niet meteen heel voorspoedig en is de strijd zwaar. Laten we hopen dat het tij spoedig zal keren en dat zowel Kyara als mijn vriendin een voorspoedig herstel mogen meemaken en dat zij binnen niet al te lange tijd mogen gaan genieten van hun tweede leven! Heel veel sterkte voor Kyara, maar ook voor jullie als familie!!!!
Groetjes Berna.

8 januari 2011 om 18:11
joyce zei

Lieve Kyara,

Nooit geweten dat er in zo'n fijn meisje zo'n enorme wilskracht en doorzettingsvermogen zit! We bewonderen jou enorm, maar ook zeker jou vader en moeder, waarvoor het ook ontzettend moeilijk is om te zien hoe jij vecht! En zeker niet te vergeten Kay en Kylian, die op grote afstand van jullie zitten, ook voor hun beide is veel respect!

Samen komen jullie er! En we duimen voor jullie dat jullie de verjaardag van jou en Kylian thuis in Reijmerstok kunnen vieren. Maar mocht dit niet zo zijn, dan weet ik zeker dat je heeeel veel post zult ontvangen die dag!

Liefs,
Bo, Bibi, Joyce & Ron xx

8 januari 2011 om 18:39
Wendy zei

lieve,lieve kyara,

iedere dag als ik je site open heb ik kriebels in mijn buik,spannend,wat ik ga lezen en ik hoop steeds dat het beter gaat,vaak is dat ook zo,en soms even niet,dan kruipen de kriebels van mijn buik naar mijn keel,maar....snel trekt dat weer weg want, ik WEET dat jij sterk bent,en vechten is wat jij doet,als geen ander,heel veel sterkte mupje,
en heel veel liefs,en een knuffel voor je 4 lieverds

wendy

8 januari 2011 om 20:42
Kenneth zei

Liefste Kyara,

Waf denk ik vaak aan je. Als ik zelf de balen heb van mijn handicap denk ik hoe het wel met jou zal gaan Mijn mamma volgt je elke dag. zij vertelt me veel over jou vechtlust. Omtrek me vaak aan jou vechtlustt op. Je bent een toppertje met een enorme wilskracht. DIt wordt zeker op een dag beloond!!!!!!! Jou dromen worden ooit werkelijkheid. Toi, toi ,meid en wellicht tot ooit weer op school. Groetjes en knuffel van Kenneth Arts.

8 januari 2011 om 22:25
Karin zei

Hallo lieve allemaal,

Ik had het met mama over een gedicht...Ik zou het op je blog achterlaten. Dat doe ik bij deze.

Een ziekte met een naam
maar zonder een gezicht.
Van buiten is niet te zien
wat het in mij heeft aangericht.
De vermoeidheid, de wanhoop,
het verdriet, de pijn,
worden niet begrepen in een wereld
waar alles te zien moet zijn.
Ik lach, ik doe vrolijk,
niet altijd even oprecht.
Het sloopt me van binnen,
het is een lang en eenzaam gevecht.
Ik ben niet meer wie ik ooit was,
ik kan niet meer wat ik ooit kon.
Maar ook voor mij schijnt nog steeds de warme levenszon.
Ik heb familie en lieve vrienden,
zij kennen mijn enige wens.
Zij luisteren en beschouwen me niet als zieke maar als mens.

Ik werd er stil van
toen ik het las...
en ik word er stil van
als ik alles lees op jouw blog.

In gedachten bij jullie!! Liefs.

8 januari 2011 om 23:33

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)