'Heb je het goed volgehouden? Niet praten'

Donderdag had ik dus de operatie aan mijn stembanden, ik mocht tot zondag niet praten. Nou zal vast iedereen denken
HA-HA DAT KAN KYARA NIET. Maar jawel hoor, IK KAN DAT!

Alles ging die donderdag als gepland, mocht zelfs een uurtje eerder, mama vroeg nog aan mij zoals ook meerdere verpleegsters het mij vroegen: 'Heb je geen zenuwen?' Nou eerlijk gezegd niet, dit is peanuts voor mij als je ziet wat ik allemaal al heb gehad. Ik had me ook voorgesteld dat het een beetje hetzelfde zou zijn als de vorige keer. Naderhand toen ik wakker werd na dat de doktoren 1,5 uur in mijn keel gerommeld hadden bleek dat niet zo te zijn. Het enige wat ik voelde was PIJN, meteen gemeld aan de zuster die mij verzorgde bij de uitslaapkamer. Daarvoor kreeg ik morfine, maar alles wat bij 'normale' mensen helpt, helpt bij mij natuuuuurlijk weer niet. Dus kreeg alleen maar meer morfine...

Toen ik eenmaal op mijn kamer was stond vriendjelief me daar op te wachten die 5 uur en 3 kwartier onderweg was geweest voor naar Groningen te komen. Veel kreeg ik toen nog niet mee, was zo duf van de morfine, het enige wat ik toen wilde was slapen...

Kreeg een heerlijk waterijsje wat de pijn wat deed verlichten maar ...

De pijn was natuurlijk niet over

De nacht was ook een drama, kreeg daarbij hoofdpijn, en de pijn aan mijn keel bleef aanhouden. Kreeg om de 6 uur 1000 MG Paracetamol en daarbij ook nog eens om de 6 uur Tramadol, alles samen moest het wat verlichte, al deed het dat helaas niet.

Vrijdag, de dag dat ik naar huis mocht, wat was dat weer leuk ...

Nogsteeds helemaal kapot van de operatie, de fysiotherapie kwam nog langs, ze had al snel door dat ik niet in staat was om iets te doen, ze zei daarom ook meteen: 'Ik zie je maandag weer!'. Ook een paar andere artsen waren nog langs gekomen, dat had ook vrij weinig zin want ik kon natuurlijk niet praten. Ook die zouden allemaal volgende week dan terug komen.

Toen mochten we terug naar huis ...

Braken, braken en nog eens braken

Zelfs de MCDONALDS sloeg ik over, slechter kan het niet toch ?

Eenmaal thuis aangekomen lekker in bed gekropen en flink bijgeslapen met vriendjelief. Zaterdag ging het dan gelukkig ook weer wat beter.

Zondagavond weer richting Groningen gereden en geslapen in het Ronaldmcdonald huis, zodat we maandagmorgen niet weer zo vroeg hoefde te vertrekken. En nu zijn we dan weer terug in het ziekenhuis en lig ik weer in mijn heerlijke paleisje, gelukkig mocht ik mijn kamer van de vorige week houden.

Vandaag is de diëtist langsgekomen om mij te vertellen dat het belangrijk is dat ik de kalk tabletten ga slikken en dat ik iedere dag zuivelproducten moet eten, dat deed ik gelukkig al veel! Ook is de MaagDarmLever arts om de hoek komen kijken en heeft mijn verhaal aangeluisterd. Hier kwam al snel uit dat het braken niet aan mijn maag, darm of lever kan liggen. Het zal eerder samenhangen met de hoofdpijn die ik zoveel heb, dus ze zou het doorgeven en kijken of er misschien een onderzoek kon starten naar de hoofdpijn.

Morgen vroeg bloed prikken en verder is er niet veel meer op de planning, ook nog deze week longfunctie blazen. En het gesprek met alle partijen die mij deze weken hebben gezien, en dan komt er een uitslag...